Rozdział V

-Co tam u Bambiego?- Damon był wyraźnie rozbawiony.

-Bambiego?-Elena nie miała pojęcia o co chodzi? Jakiego znów Bambiego?

-Później ci wytłumaczę. Co tak późno Stefanie?- Brat wiedział, że Damonowi wyraźnie podoba się ta gra, dlatego nic nie odpowiedział. Zaległa niezręczna cisza. Elena patrzyła na twarze obu Salvatorów- poważnego Stefana i rozluźnionego Damona. Nie miała pojęcia o co w tym wszystkim chodzi. Stefan mówił, że ich relacje nie są za dobre, ale nie przepuszczała, że jest aż tak źle. 

-Lepiej już pójdę. Nie będę wam przeszkadzać. Poza tym zrobiło się strasznie późno.- Dziewczyna za wszelką cenę próbowała wywinąć się z tej niezręcznej sytuacji. 

-Odprowadzę cię do drzwi.- Damon ruszył w jej stronę, ale Stefan był szybszy.
-Nie trzeba. Elena sama sobie poradzi. Prawda?- Patrząc na tą dziwną scenę dziewczyna nie marzyła o niczym bardziej niż wyjść z tego domu.
-Jasne. Dziękuję za rozmowę Damonie. Miło mi było cię poznać. Chociaż jak twierdzisz już się kiedyś spotkaliśmy.
-Mi też było niezwykle miło. Wpadaj częściej Eleno.- Damon odwzajemnił jej uśmiech.
-Dobranoc Stefanie. Do zobaczenia w szkole.- Stefan nic nie odpowiedział, więc dziewczyna skierowała się do drzwi. Po wyjściu z pensjonatu Elena wsiadła do auta i zamyśliła się. O co w tym wszystkim chodzi? Dlaczego Stefan tak się zachowywał? Kim był tajemniczy Damon? I najważniejsze. Dlaczego tak wspaniale się przy nim czuła? Z zamyślenia wyrwał ją dźwięk telefonu. Na ekranie wyświetlał się numer Bonnie.
-Elena?! Co się dzieje? Gdzie ty jesteś? Przecież miałyśmy się spotkać dwie godziny temu!- Dopiero teraz Elena zwróciła uwagę na godzinę. Była już 20. O 18 miała być w Grillu z dziewczynami.- Elena? Jesteś tam?
-Jestem. Wszystko okay. Przepraszam ale już nie dotrę na spotkanie.- Elena nie miała już dziś siły ani ochoty. Chciała tylko położyć się w łóżku i spokojnie pomyśleć o wszystkim co się dziś wydarzyło.
-Dlaczego nie odbierałaś? Dzwoniłyśmy chyba z dwadzieścia razy. Wszystko w porządku.- Bonnie zawsze się o nią martwiła. Zwłaszcza, gdy zmarli jej rodzice. Była dla niej jak siostra. Elena zawsze mogła na nią liczyć.
-Przepraszam cię. Miałam wyciszony telefon. Straciłam poczucie czasu.- Elena zawsze mówiła jej wszystko. Źle się czuła musząc ją okłamywać.
-Czy to ma coś wspólnego ze Stefanem Salvatorem?
-No co ty! Oczywiście, że nie Bonnie Bennett.- Poniekąd mówiła prawdę. To miało coś wspólnego z Salvatorem, ale nie ze Stefanem.- Muszę już kończyć. Do zobaczeni jutro.
___________________________________________
Już piąty rozdział.
Chciałabym wiedzieć co sądzicie o moich opowiadaniach. Proszę was wyrażajcie swoje opinie.
Następny rozdział pojawi się w czwartek.
Jeśli macie jakieś pytania, albo sugestie piszcie ankaw1999@gmail.com ~Annabelle